Έχουμε σκεφτεί ποτέ πως παράγωγο της λέξης δουλεύω, είναι η δουλεία;; Κατ’ επέκταση σ’αυτό που κάνω εμπεριέχεται ο καταναγκασμός και όσα αρνητικά στοιχεία περικλείονται σε μια κατάσταση «υποδούλωσης», όσο και αν ακούγεται υπερβολικός ο όρος..
Από την άλλη μεριά, εργάζομαι σημαίνει παράγω έργο, σε συνθήκες ελευθερίας και δημιουργικότητας· απαλλαγμένος από οτιδήποτε μπορεί να με στρεσάρει, να με κομπλάρει και να με κάνει να αισθάνομαι υποχρεωμένος να εκτελέσω συγκεκριμένες και τυποποιημένες κινήσεις, επιστρατεύω όλες μου τις ικανότητες για να βγει άψογο αυτό με το οποίο καταπιάνομαι..
Δυστυχώς όμως, πολλοί λίγοι από εμάς που θα βγούμε ή έχουμε ήδη βγει στην περιβόητη αγορά εργασίας, θα έχουμε την ευκαιρία και την τύχη να κάνουμε αυτό που πραγματικά αγαπάμε και μας κάνει να νιώθουμε παραγωγικοί και χρήσιμοι και όχι απλά εκμεταλλεύσιμοι…
Το όλο θέμα όμως είναι και κατά κάποιο τρόπο ζήτημα νοοτροπίας.. Όταν από το δημοτικό κιόλας οι γονείς, οι δάσκαλοι (για καλό το κάνουν βέβαια), και η κοινωνία ολόκληρη μας γαλουχούν με τις ιδέες ότι όλοι πρέπει να γίνουμε γιατροί, δικηγόροι, δημόσιοι υπάλληλοι(αυτό το τελευταίο είχε ζήτηση κάποτε, γιατί τώρα είναι κατάντια), να σπουδάσουμε κάτι τέλος πάντων που να μας κάνει αποδεκτούς και συμπαθείς στο σύνολο..
Βέβαια, επειδή δεν μου αρέσει να ρίχνω τις ευθύνες μόνο στους άλλους, φταίμε και όσοι δεν τολμάμε να εναντιωθούμε στις επιθυμίες τρίτων για εμάς και δεν κάνουμε τελικά αυτό που θέλουμε, με το όποιο κόστος χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε..
Πρέπει να καταλάβουμε και εμείς αλλά και το περιβάλλον μας πως όταν αυτό που μας γεμίζει και μας κάνει να νιώθουμε ελεύθεροι καταφέρουμε να το κάνουμε έτσι ώστε να μας εξασφαλίζει και όσα μια δουλειά,(σε υλικό επίπεδο), τότε εκεί θα δώσουμε το 100% της δημιουργικότητας και της φαντασίας μας και το αποτέλεσμα θα μας δικαιώσει για την επιλογή μας.. Ας το σκεφτούμε…
έγραψε η cannibal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου