Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Η σημερινή μέρα αποτελεί θλιβερή επέτειο για τον Ελληνισμό, καθώς σαν σήμερα, 19 Μαΐου το 1919, πραγματοποιήθηκε ένα από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα του 20ου αιώνα. Αν και ο όρος έγκλημα, δεν είναι και ο πλέον σωστός για να περιγραφεί η σφαγή εκείνη. Έγκλημα, διαπράττεται εναντίον κάποιου, για κάτι που έχει κάνει, ενώ γενοκτονία είναι η εξόντωση ενός ολόκληρου λαού, γι’αυτό που είναι. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν «Χριστιανοί»!!

Πριν από εκατοντάδες χρόνια λοιπόν, ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας ένα τμήμα του Ελληνισμού, στην περιοχή του Πόντου, που ακόμη και έπειτα από την άλωση της Τραπεζούντας το 1461, κατόρθωσαν να ορθοποδήσουν και να ανακάμψουν.

Χτίζονται ολοένα και περισσότερα Ελληνικά σχολεία, τυπογραφεία, θέατρα και ο πληθυσμός αυξάνεται με κάποιες πηγές να αναφέρουν πως στις αρχές του 20ου αιώνα έφτασε τις 700.000.

Το 1908, παρουσιάστηκε το κίνημα των Νεότουρκων, που θεωρήθηκε ελπιδοφόρο, τα πράγματα όμως δεν θα ήταν όπως όλοι περίμεναν. Οι Νεότουρκοι εφάρμοσαν το σχέδιο του διωγμού των Χριστιανών. Αρχικά, δημιούργησαν τα «Τάγματα Ασφαλείας», στα οποία αναγκάζονταν να δουλεύουν οι άντρες, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να πεθαίνουν.

Παρόλα αυτά όμως οι Ελληνοπόντιοι βρήκαν το σθένος να αντισταθούν. Ανέβηκαν στα βουνά αντάρτες για να σώσουν ότι μπορούσαν. Τον Δεκέμβριο του 1916, οι Τούρκοι αποφασίζουν: «Άμεση εξόντωση μόνον των ανδρών των πόλεων από 16-60 ετών και γενική εξορία όλων των ανδρών και γυναικόπαιδων των χωριών στα ενδότερα της Ανατολής με πρόγραμμα σφαγής και εξόντωσης».

Στις 19 Μαΐου του 1919, με την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα  αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Οι εκκλήσεις των Ποντίων για υποστήριξη από την Ελλάδα, την πατρίδα τους, δεν είχαν αντίκτυπο. Ο Βενιζέλος απαντά πως ο Πόντος είναι πολύ απομακρυσμένος και είναι αδύνατη η υπεράσπισή του.

Οι Τούρκοι ήταν αποφασισμένοι να καταστρέψουν τους Έλληνες, και το κατάφεραν. Πάνω από 350.000 υπολογίζονται οι νεκροί. Δεν κατάφεραν όμως να πνίξουν το εθνικό τους φρόνιμα και να τους αποθαρρύνουν, καθώς μέχρι τελευταία στιγμή αντιστέκονταν.

Τα επόμενα χρόνια είναι δύσκολα για τους Πόντιους, καθώς έπρεπε να ανασυγκροτηθούν και να ανακτήσουν τις δυνάμεις, κάτι που δεν ήταν καθόλου απλό, και παράλληλα βρέθηκαν πρόσφυγες σε άλλες χώρες, όπως και στην δική μας.. την δική τους…

Το Ελληνικό κράτος, έπρεπε να περάσουν πάνω από 70 χρόνια, μέχρι το 1994 να ψηφήσει την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου, ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».

Το χειρότερο όμως είναι, πως όλοι μας, με την συμπεριφορά μας, τους αναγκάσαμε να τραγουδήσουν: « Στα ξένα είμαι Έλληνας, και στην Ελλάδα ξένος…»
έγραψε η cannibal